Etil alkol fermantasyonu üzerine yapılan çalışmalar, Hans Buchner ve Eduard Buchner tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmalar kapsamında, meyveleri marmelat ve reçel halinde sakaroz içinde saklamayı düşünmüşler ve sakarozu meyve özlerine ilave etmişlerdir. Bu süreçte, sakarozun fermantasyonla kısa bir sürede etanol'e dönüştüğünü tamamen bir rastlantı sonucu gözlemlemişlerdir. O döneme kadar fermantasyonun sadece canlı hücrelerde ve canlılara özgü bir mekanizmayla gerçekleşebildiği düşünülüyordu.

Fermantasyonun canlı hücre dışında da gerçekleşebileceğini ispatlayan Eduard Buchner, bu çalışmasıyla 1907 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır. Bu buluş, modern biyokimya anlayışına ve biyoteknolojiye açılan ilk kapıyı oluşturmuştur.

Yapılan biyokimyasal çalışmalar, bitki tohumları, bazı bakteri ve maya hücrelerinin oksijensiz ortamda fermantasyonla enerji üretebileceğini göstermiştir. Etil alkol fermantasyonunda çoğunlukla glikoz kullanılır. Glikoz, önce glikoliz tepkimeleriyle iki molekül pirüvata kadar parçalanır. ATP sentezi glikoliz aşamasında gerçekleşir. Pirüvattan CO2 çıkması sonucu asetaldehit oluşur.

Asetaldehit, glikoliz sırasında meydana çıkan NADH+H+ hidrojenlerini alarak etil alkolü oluşturur. Glikozdan etil alkolün oluştuğu ve enerjinin ortaya çıktığı bu kimyasal tepkimeler dizinine etil alkol fermantasyonu ismi verilir. Hidrojenlerini pirüvata aktaran NAD+ molekülü yükseltgenir. Yükseltgenmiş NAD molekülünün oluşumu, aynı anda glikolizin de devamlılığını sağlar. Fermantasyon tepkimeleriyle ortamda pirüvat ve hidrojen molekülünün birikimi de önlenmiş olur. Etil alkol fermantasyonu sonucunda bir molekül glikozdan iki molekül etil alkol, iki molekül CO2 ve dört molekül ATP oluşurken bir miktar da ısı açığa çıkar.

Sirke oluşumu ve üzümden alkol elde edilmesi etil alkol fermantasyonuyla gerçekleştirilmektedir. Ayrıca, etil alkol fermantasyonu sırasında ortaya çıkan CO2, bira ve şampanyanın köpüklenmesini sağlamaktadır. Unlu mamul üretilirken kullanılan mayaların gerçekleştirdiği fermantasyon neticesinde açığa çıkan CO2, hamurun kabarmasını sağlar. Fermantasyon tepkimeleri neticesinde açığa çıkan etil alkol oranı %18'i geçerse hücreler üzerinde zehir etkisi yapar. Bu sebeple, etil alkol birikiminin yoğun olduğu durumda etil alkol fermantasyonu yapan canlılar bile yaşamını sürdüremez.